Ocseed vercur(II)

Ass Wikipedia.
Ocseed vercur(II)

Edit the value on Wikidata
Stoo kemmigaghsorçh d'unnid kemmigagh
Glout co-vreneenagh217.965558 Da
Strughtoor kemmigagh
Formley kemmigaghNa2CO3
SMILES canoanagh
InChITuarastyl 3D
Troyn
Glooid11.14 g/cm³ Edit the value on Wikidata
Enthalpaght stundayrtit y chrooaght90.458 kJ/mol
Gaue
NFPA 704
0
4
1
 
Jallooagyn GHS
Nieunagh Gaue slaynt Gaue çhymmyltaghtoil
Poodyr HgO

Ta ocseed vercur(II), ny ocseed vercuragh ny ocseed vercur, çheet er y cho-vunstoo neuorgaanagh lesh y formley kemmigagh HgO. Ta daah ruy ny oranje echey. Ec tempreilys as broo y çhamyr, ta'n ocseed vercur(II) ny stooaltane. S'goan ta'n cummey meainagh montroydeet.

Shennaghys[reagh | edit source]

Va'n chied chur sheese bentyn rish prowaltys da aarlaghey'n ocseed vercur jeant ec yn 'ar-chemmigagh Araabagh-Spaainagh, Maslama al-Majriti, 'sy 11d eash ayns Rutbat al-hakim.[1]

Ayns 1774, ren Joseph Priestley feddyn magh dy vel çhiow yn ocseed vercur skeaylley magh yn ocsygien. Ansherbee, cha d'enmys eh yn gas myr ocsygien, as ren eh smooinaghtyn dy nee "aer jee-phlogistit" v'ayn.[2]

Imraaghyn[reagh | edit source]

  1. Holmyard, E. J. (1931). Inorganic chemistry (ayns Baarle). Рипол Классик. ISBN 978-5-87636-953-6.{{cite book}}: CS1 maint: çhengey gyn enney (link)
  2. Almqvist, Ebbe (2003). History of Industrial Gases. Springer. dg. 23. ISBN 978-0-306-47277-0.

Kianglaghyn magh[reagh | edit source]